غم مخور، ایام  هجران  رو به پایان  میرود

این خماری از سر ما  می گساران میرود

پرده  رااز روی ماه خویش  بالا میزند

غمزده را سر می دهد  غم از دل وجان  میرود

بلبل اندر شاخسار گل هویدا  می شود

زاغ با صد شرمساری از گلستان  میرود

محفل از نور رخ او ، نورا فشان میشود

هرچه  غیر از ذکر یار ،از یاد رندان  میرود

ابرها  ،از نور خورشید رخش پنهان  شوند

پرده  از رخسار آن سرو خرامان  میرود

وعده  دیار نزدیک  است  یاران  مژده باد

روز وصلش میرسد، ایام  هجران  میرود