اوضاع عراق بسيار نا بسامان بود. از اين رو «آيت الله حكيم» براي اعتراض به وضع  موجود  وعملكرد  رژيم  بعث به بغداد رفت. مسلمانان  وشيعيان  عراق براي ديدن  وي دسته  دسته  به بغداد مي آمدند. بنابرين رژيم بعث عراق  براي كنترل  وضعيت  منزل ايشان را  محاصره  وهمه ي افرادي را كه  به انجا مي آمدند، دستگير ميكرد. در نتيجه  آيت الله  حكيم  به حالت  قهر واعتراض به  كوفه  رفت  وتا  پايان  عمر در ان  شهر در انزوا  وغربت   به سر برد. اوضاع   به گونه اي بود كه بسياري از نزديكان نيز مجبور به قطع رابطه با ايشان شدند. با اين حال  حضرت امام خميني (ره) هر روز با شجاعت  به ديدار ايشان  ميرفت  . رژيم بعث  براي جلو گيري  از اين  حركت  شجاعانه اي امام دستور دارد حاج مصطفي ،فرزند  برومند  امام خميني (ره) را دستگير كنند وبه زندان  بغداد  بفرستند.

پس از اين  ماجرا   افراد  بسياري از امام خواستند  در برابر اين  اقدام  رژيم  بعث  واكنشي نشان  دهد  ، ولي ايشان بردبارنه  فرمود:« مبارزه  ، اين سختي ها وتلخي ها را دارد. اگر مصطقي را هم بكشند  ،من  در مقابل اين  موضوع  صبر ميكنم  و در خواست  آزادي وي  را  نمي نمايم» اين در حالي بود  كه   يك هفته  از دستگيري  آقا  مصطفي  مي گذشت   وكسي  از حال  او خبر ي نداشت.

منبع( برداشت هايي از سيره  امام خميني ،ج 4 ، صص 155 و156 )